Een 66-jarige vrouw breekt haar elleboog na een val van haar fiets. Door de val heeft zij ook een pijnlijke heup en bovenbeen en kan nauwelijks lopen. Zij is erg geschrokken en komt op rond 14.30 uur op de Spoedeisende Hulp (SEH) van het ziekenhuis terecht.

B ij aankomst bij het ziekenhuis wordt mevrouw goed opgevangen door de mensen van het transport. Er wordt gelijk een rolstoel aangeboden. Bij binnenkomst op de SEH geeft mevrouw gelijk aan slechthorend te zijn. Bij de informatiebalie moeten er enkele administratieve zaken worden afgehandeld. De medewerkster van deze balie praat staand tegen mevrouw, die in een rolstoel zit. Zij hoort niet veel van hetgeen er gezegd wordt. Vervolgens komt mevrouw in de wachtkamer terecht, waar één wachtende zit. Na mevrouw komt er nog een andere patiënt de wachtkamer binnen. Er komt een verpleegkundige die mevrouws achternaam roept. Mevrouw verstaat dit niet en de patiënt die na haar is gekomen (en waarschijnlijk een vergelijkbare achternaam heeft), gaat met de verpleegkundige mee. Uit navraag blijkt dat er inderdaad sprake was van een naamsverwarring en dat de andere patiënt onterecht eerder is geholpen. Waarschijnlijk heeft dit ‘voor laten gaan’ van de andere patiënt invloed gehad op de opeenstapeling van de wachttijden.

Wachttijd

Na de eerste observatie door een arts wordt na overleg een röntgenfoto gemaakt, waarbij de fractuur van de elleboog duidelijk wordt. Deze arts stelt mevrouw gerust dat haar heup niet gebroken is. Mevrouw vraagt aan de arts hoe lang de verwachting is dat het wachten duurt, maar de arts geeft aan daar geen uitspraak over te willen doen. Er wordt hier verder niet op terug gekomen. Mevrouw krijgt gips om haar elleboog en er wordt vervolgens ter controle nog een röntgenfoto gemaakt. Dit gehele proces verloopt goed en er wordt bij iedere handeling duidelijk aan mevrouw verteld wat er gebeurt. Na afloop hiervan heeft de vrouw een gesprek met een andere arts. Deze arts vertelt rustig welke operatie hij binnenkort aan haar elleboog gaat uitvoeren en geeft verdere informatie hierover. Mevrouw ervaart dit gesprek als prettig. Om 19.00 uur verlaat mevrouw het ziekenhuis en wordt thuisgebracht door het familielid, dat met haar mee was gegaan en de gehele tijd bij haar is gebleven.

Voor deze mevrouw was het erg belangrijk dat zij en vooral het familielid duidelijkheid kregen over de wachttijden. Hoe lang zou het gehele proces op de SEH duren?

Het is voor de patiënt prettig als er zoveel mogelijk onzekerheden weg worden genomen tijdens het wachten. Patiënten zijn overvallen door wat er met hen gebeurd is en zitten met allerlei vragen en onzekerheden. In die situatie is het fijn voor de patiënt om op de hoogte te zijn wat er gaat gebeuren met de mogelijke scenario’s en een tijdsplan bij met marges. De patiënt weet dan waar zij aan toe en het familielid, die mee is kan een inschatting maken van zijn verdere activiteiten en aanwezigheid. Als familielid wil je niet zomaar weg, zeker als niet bekend is wat er staat te gebeuren. Maar hij heeft ook verplichtingen naar anderen. Een tijdsplan biedt uitkomst om te beoordelen en te besluiten wat het familielid gaat en kan doen. En met deze aanpak wordt het gevoel tijdens het wachten voor de patiënt verlicht.