Een 14-jarige jongen breekt zijn sleutelbeen tijdens het voetballen. Hij gaat naar de Spoedeisende Hulp, waar een röntgenfoto wordt genomen en hij een mitella krijgt. Na één week moet hij terugkomen om de breuk verder te laten beoordelen door een chirurg.

D e ouders krijgen per post echter een afspraak voor over ruim twee weken. Dat is veel langer dan de geplande week. De moeder belt naar de poli. De afspraak blijkt niet goed in het systeem te staan en wordt vervroegd. Bij die controle wordt de flinke breuk bevestigd. Omdat een operatie van deze breuk niet eenvoudig is en er nadelen aan verbonden zijn, adviseert de chirurg af te wachten of met de steun van de mitella en zo min mogelijk beweging en belasting, de botstukken weer tegen elkaar aangroeien. Bij de volgende controle wordt beoordeeld of een operatie noodzakelijk is.

De ouders en de jongen zitten op dat moment met spanning in de wachtkamer. Vandaag zal duidelijk worden of de jongen geopereerd moet worden. Die duidelijkheid komt er niet, want er is nog geen zichtbare botgroei. Wel staan de botten van zijn sleutelbeen iets dichter bij elkaar. De arts geeft een periode aan voor de volgende controle. Bij de balie aangekomen, blijkt het niet mogelijk om dan een afspraak te maken, want het rooster zit vol. Er wordt aan de moeder gevraagd of zij op een later moment zelf naar de poli wil bellen om te vragen of er ‘een gaatje is’. Dit geeft een onveilig gevoel bij de ouders. Zij willen in de periode die de arts heeft aangegeven op de controle komen, maar er is op dat moment geen mogelijkheid toe. Dat de moeder hier ook nog zelf voor moet gaan bellen, versterkt hun ongenoegen over de gang van zaken rondom het maken van de afspraken. De moeder belt in die week daarop naar de poli en het lukt uiteindelijk om in de aangegeven periode een afspraak te maken. Bij die laatste controle blijkt er botgroei te zijn en langzaam mag de jongen weer voorzichtig zijn activiteiten gaan oppakken.

Het is vervelend wanneer afspraken niet goed worden vastgelegd, moeten worden verplaatst of het niet zeker is of afspraken op de gewenste datum of periode kunnen worden gemaakt. Gezien het feit dat de eerste afspraak niet goed was ingepland, is het van belang dat medewerkers van het ziekenhuis verantwoordelijkheid nemen voor een goed verloop van de volgende afspraken. En had het niet zo moeten zijn dat de ouders hiervoor zelf moesten bellen naar de poli.